Μπορεί να σου φαίνεται τόσο κλισέ όσο η φράση «ο τσάρος της οικονομίας» αλλά στην τελική ο κάθε άντρας αυτό θέλει. Να νιώσει αγάπη. Δεν στο λέω επειδή το θέλω εγώ και ο μπακάλης στο super market που με ρωτάει συνέχεια πως βλέπω τον Ολυμπιακό.
Υπάρχει μια κοινή και διαδεδομένη άποψη πως οι άντρες θέλουμε μόνο σεξ από μια γυναίκα. ΟΚ, πάνω-κάτω ισχύει. Αν πω ψέματα θα πέσει φωτιά να με κάψει και δεν μου φταίει και σε τίποτα ο σκυλάκος μου, ο Άρης, που κοιμάται δίπλα στο γραφείο μου.
Οι άντρες είμαστε μεγάλα παιδιά. Θα είμαστε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τι ζητάει κάθε παιδάκι; Να νιώθει σημαντικό. Έτσι προσπαθούμε και εμείς να κάνουμε. Πως; Με το σεξ. Το οποίο «επιβεβαιώνει» ουσιαστικά γιατί είμαστε το κυρίαρχο είδος στον κόσμο. Άσχετα ότι όταν κρυολογούμε τρέχουμε στο νοσοκομείο και ζητάμε να μπούμε στην εντατική. Το μικρό μας μυαλό (σε αυτά τα θέματα) έχει έναν μηχανισμό που αναφέρει ρητά πως «Κάθε φορά που θα κάνεις σεξ με άλλη γυναίκα, αυτόματα κερδίζεις πόντους στον εγωισμό σου». Τελεία. Όχι του Γκλέτσου.
Κάπως έτσι τα μπαρ έχουν γεμίσει από τύπους που διαθέτουν σκάνερ στα μάτια με μοναδικό στόχο έναν: Ευάλωτη γυναίκα. Τι κερδίζει ουσιαστικά όμως ένας άντρας από όλο αυτό; Αλήθεια τι; Καταρχάς αυξάνει τις πιθανότητες κατάθλιψης. Γιατί σαν έρθει η μέρα (Stavento Copyright) της αυτοκριτικής θα καταλήξει σε ψυχίατρο. Δεύτερον, χάνει την ουσία της ζωής: Να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Τρίτον: Απλά καταφέρνει να πληγώσει και έναν ακόμα άνθρωπο για να επιβεβαιώσει τον είναι του.
Τhe Ugly Truth: Τι ζητάμε όμως σαν άντρες; Ουσιαστικά τίποτα και τα πάντα. Το τίποτα αντιπροσωπεύει τα απλά πράγματα. Όπως μια καλημέρα την στιγμή που το αφεντικό μας έχει στριμώξει στα σκοινιά και βαράει όπως η Ρεάλ Μαδρίτης την Πέρα Ραχούλα. Τα πάντα; Εκτίμηση. Μια γυναίκα που στα δύσκολα θα σταθεί δίπλα και θα στηρίξει τον πληγωμένο εγωισμό. Γιατί όπως είπα και παραπάνω, αγόρια είμαστε και ο εγωισμός μας είναι το πρώτο μέλημα μας. Μια γυναίκα που στα δύσκολα θα πιάσει το χέρι και θα δώσει κίνητρο.
Και ΟΚ, θα αναρωτηθούν οι γυναίκες αναγνώστριες «Ρε φιλαράκι, εσύ ξέρεις άντρα που τα αξίζει όλα αυτά;». Πραγματικά… όχι. Ειλικρινά όχι. Όσο τέλειος και αν θέλει να είναι κανείς (δεν βγάζω το τομάρι μου έξω από την εξίσωση) έχει ελαττώματα που πολλές φορές είναι καταστροφικά. Αλλά ποια γυναίκα δεν έχει; Ή ποια γυναίκα προσπαθεί να αγκαλιάσει αυτά τα ελαττώματα; Ίσως καμία. Όπως και κανένας άντρας δεν κάνει το αντίθετο.
Τελικά τι θέλουμε όλοι; Αγάπη και εκτίμηση. Δεν είναι εύκολο. Αλλά πόσο ευκολότερο θα ήταν αν αφήναμε όλοι τους εγωισμούς και την αυτοεπιβεβαίωση στην άκρη;
ΥΓ: Αν ζητάτε άλλα, καλή επιτυχία στην αναζήτηση.
ΥΓ 1: Γιουβετσάκι έχω καιρό να φάω.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου